"Nauka leży u podstaw każdego postępu,
który ułatwia życie ludzkie i zmniejsza jego cierpienia"

                                                                       Maria Skłodowska - Curie

Dzieciństwo i lata nauki

Maria Salomea, najmłodsza z dzieci państwa Skłodowskich, przychodzi na świat 7 listopada 1867 roku w Warszawie przy ulicy Freta 16. Jej ojciec Władysław wykłada matematykę i fizykę w gimnazjum,  a Bronisława prowadzi pensję dla dziewcząt.
Otrzymuje staranne wykształcenie. Uczęszcza na pensję dla dziewcząt, gdzie oprócz obowiązkowych zajęć, potajemnie uczy się języka polskiego i historii Polski - potajemnie, ponieważ Warszawa w tym czasie znajduje się pod zaborem rosyjskim. Niestety śmierć najstarszej siostry Zofii (na tyfus) w 1876 roku i w dwa lata po niej matki (na gruźlicę) wpływa znacząco na sytuację rodzinną. Osierocone dzieci muszą przejąć na siebie wiele obowiązków, ale mimo to nieprzeciętnie zdolna i pracowita Maria w 1883 roku kończy rosyjskie III Gimnazjum Żeńskie, zdobywając złoty medal. Zbyt przemęczona nauką musi odpocząć i nabrać sił. W tym celu wyjeżdża na rok do krewnych na wieś. We wrześniu 1884 roku wraca do Warszawy. Zaczyna udzielać korepetycji, wieczorami uczęszcza wraz z siostra Bronią na tajne wykłady Latającego Uniwersytetu z zakresu nauk przyrodniczych i socjologii. Nauki przyrodnicze szczególnie ją interesują. 

Pierwsza praca, pierwsza miłość 
     1 stycznia 1886 roku Maria podejmuje się pracy nauczycielki u państwa Żurawskich w Szczarkach. Uczy ich dwie córki. W zamian otrzymuje utrzymanie i 500 rubli rocznie. Część swoich zarobków wysyła siostrze Broni do Paryża, która studiuje tam medycynę. Maria w wolnych chwilach samodzielnie uczy się matematyki i fizyki.
W Szczarkach przeżywa swoją pierwszą miłość. Zakochuje się z wzajemnością w synu państwa Żurawskich - Kazimierzu, studencie Uniwersytetu Warszawskiego. Niestety jego rodzice uznali ją za nieodpowiednią dla niego partię. Maria rezygnuje z posady  u nich i wraca do Warszawy. Marzy o studiach na paryskiej Sorbonie.
Mieszka    z ojcem, pracuje (udzielając korepetycji z przedmiotów ścisłych) i zbiera pieniądze na wyjazd do Paryża. 

Studia w Paryżu
  W 1891 roku Maria wyjeżdża do Paryża, by tam studiować matematykę i fizykę. Rozpoczyna studia na wydziale Matematyczno-Przyrodniczym. Początkowo mieszka   u siostry Broni i jej męża Kazimierza Dłuskiego. Jednak dalekie dojazdy i domowy tryb życia państwa Dłuskich nie sprzyjały pracy, dlatego decyduje się na wynajęcie mieszkania bliżej uczelni.
     Na paryskiej Sorbonie zdobywa dwa dyplomy: z fizyki z najwyższą lokatą w grupie   i z matematyki z drugą lokatą. Od tego momentu, mimo słabego zdrowia, Maria pełna hartu woli, uparta, rozmiłowana w nauce i pracy naukowej, staje się nieustannie poszukująca badaczką.

Małżeństwo z Piotrem Curie
W 1894 roku 27-letnia Maria poznaje 35-letniego Piotra Curie. Zakochują się w sobie. Łączy ich również wspólna pasja prowadzenia badań naukowych z dziedziny fizyki.
26 lipca 1895 roku pobierają się w Sceaux koło Paryża - w rodzinnym mieście Piotra.
Razem z Piotrem pracuje w laboratorium, prowadzi dom, uczy się i zdaje egzaminy nauczycielskie. 12 września 1897 roku rodzi córkę Irenę, a w kilka miesięcy później wydaje swoją pierwszą pracę naukową o magnetycznych właściwościach stali.

 

Ważne odkrycia i ich wpływ na kierunek bada naukowych Marii
Maria zaintrygowana promieniowaniem X odkrytym w 1895 roku przez Roentgena i tajemniczym promieniowaniem z uranu odkrytym przez Becquerela, postanowia poszukać pierwiastków o podobnych właściwościach.
Prymitywne laboratorium, w którym rozpoczęła pracę badawczą znajdowało się    w małym, nie ogrzewanym pokoju (szopie), nieopodal Uniwersytetu Paryskiego. 

 

Badania nad promieniotwórczością. I Nagroda Nobla
Maria po przeprowadzeniu wielu doświadczeń z uranitem i chalkolitem (rudy uranu) wnioskuje, że emitowane promieniowanie nie jest efektem reakcji chemicznej. A więc skąd się bierze? Gdzie tkwi źródło tego promieniowania? -pyta. I stawia śmiałą, odważną, przeciwstawną ówczesnej nauce hipotezę: Źródłem promieniowania jest atom, a więc w rudzie musi być pierwiastek wysyłający promieniowanie!
Maria przeprowadzając wspólnie z mężem, w bardzo trudnych warunkach, serię żmudnych doświadczeń, odkrywa dwa nowe pierwiastki promieniotwórcze. Pierwszy    z nich na cześć swojego kraju - Polski, nazywa polonem, a drugi radem od słowa radius (promień) i wprowadza do nauki nazwę radioactive (radioaktywny - promieniotwórczy).
Promieniotwórczy polon otrzymuje dość szybko, natomiast wydzielenie czystego radu zajmuje jej kilka lat. Są to lata bardzo ciężkiej pracy i wyjątkowo niebezpiecznej dla zdrowia (Maria i Piotr nie zdają sobie sprawy ze szkodliwości tego promieniowania).
Wydzielenie 0,1 g czystego radu w 1902 roku pozwala jej zbadać niektóre jego właściwości chemiczne i fizyczne. Maria jest pierwszą kobietą naukowcem, która staje się znana na całym świecie, a promieniotwórczy rad - przez nią odkryty - znajduje zastosowanie w medycynie. Zostaje jej przyznany tytuł doktora. Za pracę nad promieniotwórczością, jako pierwsza kobieta w 1903 roku otrzymuje wspólnie
z mężem Piotrem Curie oraz Henrim Becquerelem Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Przeznaczają ją na dalsze badania naukowe, które prowadzą przeważnie z własnych zasobów pieniężnych.
  W 1904 roku Maria rodzi drugą córkę Ewę. Piotr zostaje profesorem Sorbony.W tym czasie promieniotwórczy rad znajduje zastosowanie na szeroką skalę
w medycynie do leczenia różnych chorób. Na całym świecie powstają wytwórnie radu
i kliniki radowe. 

 

 

 

Śmierć Piotra. II Nagroda Nobla
     19 kwietnia 1906 roku pod kołami powozu konnego ginie Piotr Curie. Jest to straszny cios dla Marii, zostaje sama z dwiema córkami: Ireną i Ewą. Nie przerywa jednak badań naukowych. W 1908 roku obejmuje po mężu Katedrę na Sorbonie. Jest pierwszą kobietą, która została profesorem tego Uniwersytetu. Za wydzielenie czystego radu w 1911 roku otrzymuje drugą Nagrodę Nobla, tym razem z dziedziny chemii.

Rok 1914
     To rok, w którym ukończono budowę Instytutu Radowego przy Uniwersytecie Paryskim.
To rok, w którym wybuchła pierwsza wojna światowa. Maria, chociaż coraz bardziej podupada na zdrowiu, prowadzi bardzo aktywne życie. Organizuje sprzęt
do prześwietleń dla szpitali, prowadzi szkolenia dla osób, które ten sprzęt mają obsługiwać, sama doucza się - studiuje anatomię.

Po wojnie w 1918 roku, Maria zostaje dyrektorem Paryskiego Instytutu Radowego. Kieruje pracą naukowców zatrudnionych w Instytucie, prowadzi wspólnie z córką Ireną Joliot badania nad cząstkami emitowanymi przez polon. Zastosowanie radu jest coraz szersze w medycynie i w innych dziedzinach (np. technice). Rad jest bardzo drogi,w celu pozyskania jego powstają liczne Instytuty Radowe na całym świecie.

 

Lata powojenne. Śmierć Marii

 Maria, mimo słabego zdrowia, zmęczenia, do końca swego życia oddaje się pasji nauki. Aby wesprzeć finansowo prace młodych naukowców oraz własne dalsze prace nad otrzymaniem większej ilości radu i zbadaniem jego właściwości, jeździ po świecie wygłaszając serie odczytów o promieniotwórczości połączone ze zbiórką pieniędzy
na ten cel. Cześć z tych funduszy przesyła do Polski, wspierając Instytut Radowy
w Warszawie. Cieszy się wielkim szacunkiem i uznaniem. Jest sławna na całym świecie. Otrzymuje wiele tytułów naukowych, ale mimo tych osiągnięć, dopiero w 1934 roku zostaje członkiem Francuskiej Akademii Nauk.

Umiera 4 lipca 1934 roku w Sancellemoz w Szwajcarii. Pamięć o Marii Skłodowskiej-Curie, jej osiągnięciach naukowych na trwałe zostaje wpisana w historię fizyki i chemii.